Rockin' Around Turnhout #22
|
organisation: Grasshopper |
© Rootsville 2017 |
review & photo: Freddie |
|
Tijdens de organisatie voor een festival of ander groot ander event komen de organisators soms in een lastig parket te zitten, en zo ook Peter en zijn Grasshoppers. Vanavond moest 'Portuguese Pedro' de aftrap geven voor het avondprogramma op deze 'saturday night' van Rockin' Around Turnhout'. De 'low cost' maatschappij Ryanair gooide evenwel roet in het eten en dus zou het vliegtuig uit Portugal pas op zondag landen, al kwam er tijdens de 'New talent Stage' het onheilspellend bericht dat ook dit aan het spreekwoordelijk zijden draadje kwam te hangen. Even een 'switch' in de 'affiche' en zo kon 'Shorty Jetson & His Racketeers' op zaterdagavond opdraven om de spits af te bijten. Rond 07.00PM is het dan verzamelen geblazen in 'De Kuub' voor een avondje vol onvervalste rock 'n roll. De 'MC' is als vanouds niemand minder dan 'Mr. Frantic Franky'. Op de affiche bevinden zich 5 bands van binnen- en buitenland en beginnen doen we dus met 'Shorty Jetson & His Racketeers'. Onvervalste rockabilly fever met soms enige nog rauwere uitspattingen bijgestaan door de beats van drummer 'Animal' Omar Hauari. Leadgitarist van dienst is Rolf Hartogs aan de Telecaster. en bassist Kris Muyldermans. 'Wanneer hij 'The Devil In Me' brengt zie je dat deze toch nog wel jonge Rockabilly Rebel geïnfecteerd is met het juiste bloed. Met 'I'm On Fire' krijgen we rock 'n roll zoals die moet klinken en met de nodige interactie met de fans brengt hij van eigen hand 'Kock Knock' en van 'The lonely One' hoeft hij ook al geen bang te hebben want er staan een hele meute 'Kitty's' he te bewonderen en toch neemt hij de trein naar 'Frankfurt', richting backstage. Top! Deze Shorty Jetson & His Racketeers zullen ook te zien zijn op 'Sjock #42' in de 'Titty Twister'.
Van onze eigenste Elvis richting Nederland met 'Mischief!'. Dit ondeugende trio bestaat uit Dave en Pat v/d Erf en Richard Verheul en hun roots liggen in Utrecht. Deze 'Mischiefs' are 'Doin' it Allright' met onvervalste rock 'n roll zoals met nummers als 'Trapped Love' en 'Hey Mae'. De broertjes Dave en Pat weten de vocals eerlijk te verdelen geruggesteund door Richard aan de drums. Tijdens de gitaarsolo's gedraagt Dave zich als een hyperkinetische rocker en beweegt over gans het podium. Met 'I'm Leaving It All Up To You van Don Harris en Dewey Terry uit 1957 lassen deze 'Mischief' even een rustpauze in maar wat kort erna is het weerom pure rock 'n roll met 'Pretty Girl'. Het complete retro gevoel geven ze hier met het oud country nummer 'Heartaches By The Number' van Harlan Howard.
Met 'Rob Heron & The Tea Pad Orchestra' bevinden we ons terug in de UK. Zij brengen ons terug naar 'Western Swing', 'Ragtime' en 'Country Blues' waarin we zelfs een vleugje terugvinden van onze eigenste Django Reinhardt. Hun laatste album 'Something Blue' krijgt in hun thuisland niets dan positieve recensies. Naast Rob Heron als frontman hebben we nog Nu ben ik fan sinds het eerste uur bij onze 'Little Kim & The Alley Apple 3 ' dus ben ik zeker en vast ook te vinden voor deze 'Rob Heron & The Tea Pad Orchestra' uit 'Newcastle Upon Tyne' en in hun thuisland zijn ze zich zowat onmisbaar aan het maken op ieder zichzelf respecterend festival in dun genre. Ook hier in Turnhout liggen de meeste van de aanwezigen meteen aan hun voeten bij het horen van hun 'Cats & Chikens'. Met hun 'High Speed Train' krijgen we zelfs een 'Two Step on Speed'. Bijzonder onderhoudend en geen minuut dat je bij dit 'Tea Pad Orchestra' je komt te vervelen. Met het nummer 'Something Blue' lijkt het wel of dit jazz ensemble zo te zijn weggeplukt van de straten van New Orleans, klasse!!!
Met 'The Domino's' krijgen we als voorlaatste band van deze zaterdag een Belgische formatie. Uiteraard herkennen we bij deze formatie niemand minder dan Patrick Ouchene. Deze formatie Met 'Shine' putten ze het het 'Jazz' repertoire en voor het gegeven 'Swing' brengen ze van Duke Ellington diens 'It Don't Mean A Thing If You Ain't got That Swing. Alle Domino's moeten zowat fan zijn van Ray Charles, maar wie niet? In een ode aan Ray brengen ze 'Mess Around' en 'Halleluja I Love Her So'. Verwonderd kijk ik op wanneer Patrich Ouchene een blueske brengt van Muddy Waters met 'I Can't Be Satisfied' en zo krijg ik hier tussen de rock 'n roll nog blues als toetje.
Afsluiter van deze avond vol swing en aanverwanten is de Britse band 'Jack Rabbit Slim'. Bob Butfoy richtte deze band op in 2004. Aan de' lead guitar' vinden we Paul Gaskin en de ritme sectie bestaat uit drummer Tony Hillebrandt en Nico Sc'erri aan de Upright bass.
more and larger pics on |
Robin Van den Plas aka Shorty Jackson laat het niet aan zijn hart komen en als een onvervalste rocker neemt hij meteen 'Cherokee' het heft in handen. 
Zij houden vast aan de 'true spirit' van rock 'n roll en brengen ons via hun muziek terug naar de fifties. 
Ted Harbot aan de double bass, Ben Fitzgerald aan de gitaar, Colin Nicholson aan de accordeon en Tom Cronin aan de mandoline, banjo en harp.
kende succes in de jaren 90-tig en voor vele aanhangers is toch enigszins deze reünie van harte welkom. Vanavond brengen ze een mengelmoes van jazz, blues en crooner muziek die soms toch wel een beetje chaotisch weet over te komen. Op zich allemaal sterke muzikanten meer als geheel mis ik een beetje samenspel.
Rock 'n roll pur sang van een rocker die weet waar hij de mosterd moest gaan halen. Deze 'Jack Rabbit' moet hoegenaamd niet smeken om een beetje naar voor te komen want aan de 'nadars' is het nu drummen geblazen. Opzwepende rifs met onvervalste rock 'n roll bij nummers als 'Boneyard Stomp' en 'Blues caravan' en 'Shake-Rag'. Feilloos parcours van deze 4 klasbakken die soms wel op automatische piloot verder rocken. 'Is There A Party Going On' wel ja, hier in 'De Kuub'. Wetende dat het morgen nog een tweede marathon zal zijn, of ik moest 'Long Time Dead' worden verklaard begeef ik me incognito richting wagen. CU
